Bu günlerin üzerinden nice tarihler geçecek, ayların adı mevsimlerin rengi değişecek, sonra yılların...
Yılları oluşturan rakamlar gitgide büyüyecek, şimdilerde çocuk olanlar gibi.
Sonra , her şey yolunda giderse bizlere gelecek gitme sırası.
O gün bile hafızalarda olacak acılar, yaşananlar;
Bir tek kayıpları olanlar, enkazdan çıkanlar, cayır cayır, yana yana hatırlayacak diri diri toprak altında kalanları.
Nice yarım kalmış hikayelerin kahramanları onlar. Ne güle güle gitti gidenler, ne de hoşça kaldı kalanlar...
Ölümün bile hayırlısı olabileceğini hatırlatan zamanlar.
Bazen bir resim karesi gibi takılır kalır gözlerinize bazı anlar,aniden kulağınıza gelen bir şarkının nağmeleriyle
"Elbet birgün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak."
bir pencere kenarından bakarsınız o bir arpa boyu yola ... İşte hepsi bu..
Ama şimdi toplumsal bir travmanın içindeyken her birimiz, ruhlarımızdan akan kana tampon bile bulamıyoruz.
Ne nereye gideceğini bilemediğimiz yardım(!) paraları, ne de artık duymaktan çok sıkıldığımız politik yalanlar.
Artık hiçbir şey onaramıyor yüreklerimizin kırılan umut kolonlarını....
Yine de unutacağız....Yine de yaşayacağız....