Sevdiğim insanlarla aynı sofrayı paylaşmayı, rakı kültürüyle sohbeti çok severim. Yaşamımda bu anlayışla oturup iki kadehin tadını çıkarttığım, beş parmağı geçmeyen dostlarımdan birisidir. Mistik havası ve şelalesinin ortasında Ali kardeşimizin çalıştırdığı Hasbahçe Restoran’da onunla zaman zaman içmek, Tarsus’a olan sevgimi daha da perçimler.
Onu, Mersin ve Tarsus’un sosyal demokrat savunucusu ve hafızası olan; hâlen yaşama ve insanlara olan sevgisi ve tutkunluğu ile tanırım. 80 yaşına rağmen çevresine pozitif enerji veren bir delikanlı! Neşeli görüntüsüne bazen hüzün de karışır. Çok sevdiği, elinden tuttuğu insanların riyakârlığına…
Kelaynak kuşu misali, türü azalan değerli bir efsane başkan!
Biraz Onu anlatayım o zaman:
O, Tarsus’un geçmişine imzasını atan, belediye başkanlığından çok duruşuyla hatırlanan Bedrettin Sarpkaya’dır. 1989–1994 döneminde yaptığı hizmetleri ve belediye başkanlığı bugün hâlâ konuşuluyorsa, bunun sebebi; insanlar ile kurduğu bağdır.
Sarpkaya, belediye başkanlığını görevi bittikten sonra da unvan değil, ÿıllarca itibar taşıdı. Herkesin danışabileceği bir ağabey, sözü dinlenen bir yol gösterici olmaya devam etti.
Onu farklı kılan; siyasetle insanlık arasındaki çizgiyi hiçbir zaman karıştırmaması, mütevazılık ve hoşgörüden şaşmayan tavırıydı…
Bugün de Onu herkes Tarsus’un hafızası bilir:
Sarpkaya, makamda parlayanlardan değil; ayrıldıktan sonra bile saygı görenlerdendir.
Unvanlar biter, görevler geçer;
ama iyi bir insanın adı, insanların kalbinde kalır.
Sarpkaya’nın adı da oradadır.