Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) Mersin Milletvekili Gülcan Kış, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Genel Kurulu’nda yaptığı konuşmada, Duchenne Musküler Distrofi (DMD) hastası çocukların ve ailelerinin karşı karşıya kaldığı dramatik durumu gündeme taşıdı. Kış, Türkiye genelinde DMD hastalığıyla mücadele eden ailelerin çocuklarının tedavisi için stant açmak, afiş bastırmak ve sosyal medya üzerinden bağış toplamak zorunda bırakılmasını, "Türkiye’de sağlık sisteminin başarısızlığının ve çaresizliğin acı bir itirafı" olarak nitelendirdi.
"Çocukların Yaşam Hakkı Vicdanlara Bırakılamaz"
Kış, konuşmasında, "Anneler, babalar çocuklarının yaşam hakkı için sokak sokak stant açıyor, sosyal medyadan yardım istiyor. Oysa bir sosyal devlette çocukların yaşam hakkı vicdanlara bırakılmaz, sosyal politikalara emanet edilir" ifadelerini kullanarak, daha önce SMA hastaları için yaşanan benzer çıkmazı hatırlattı ve aynı çaresizliğin bugün DMD hastası çocuklar için tekrarlandığını vurguladı.
CHP’li Gülcan Kış, sağlık politikalarında yaşanan çelişkilere de dikkat çekti: "Eğer bu gen tedavisi etkili ve güvenliyse neden devlet güvencesinde uygulanmıyor? Güvenilir değilse neden bu bağış kampanyalarına göz yumuluyor? Hükümete bu soruları açıkça soruyorum."
Devletin Yükümlülüğü ve Ortak Sorumluluk Çağrısı
Kış, devletin vatandaşını koruma yükümlülüğünü hatırlatarak, "Çocuklarımızın yaşam hakkı halkın vicdanına değil, devletin sosyal politikalarına emanet edilmelidir. Sosyal devlet olmak bunu gerektirir. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşını, hele ki bir çocuğu tedavisi için bağış kampanyalarına mecbur bırakamaz" dedi.
Konuşmasını bir çağrıyla tamamlayan CHP Mersin Milletvekili Gülcan Kış, tüm milletvekillerine seslenerek, "Madem bugün sağlıkla ilgili düzenlemeleri konuşuyoruz, gelin, hep birlikte ortak bir önerge verelim. DMD’li çocuklarımızın yaşadığı bu çaresizliği ortadan kaldırmak için hep birlikte sorumluluk alalım. Çocuklarımız için adım atalım, bu sorunu siyasetin değil insanlığın meselesi olarak görelim" dedi. Bu çağrı, DMD hastası çocukların tedaviye erişimi konusunda acil ve kapsamlı bir devlet politikası ihtiyacını bir kez daha gündeme getirdi.
